Prace z cyklu “Sportowcy” Edwarda Dwurnika znajdujące się w Polsce oraz rozsiane po całym świecie min. w Niemczech, Rosji, Bułgarii, USA zostały opublikowane w wydanym przez niemieckiego kolekcjonera Osmana Djajadisastrę albumie. Album pokazuje wszystkie prace z cyklu (240 obrazów). Więcej informacji tu: www.dwurnik-sportowcy.pl

fot. Ewa Jasińska

»

Maria Pinińska-Bereś, Natalia Lach-Lachowicz i Ewa Partum
01.03 - 08.05

kuratorka wystawy Ewa Toniak
projekt ekspozycji Małgorzata Szcześniak (Nowy Teatr Krzysztofa Warlikowskiego)
współprojektant ekspozycji Łukasz Kwietniewski
współpraca ze strony Zachęty Anna Tomczak, Julia Leopold

Tematem wystawy jest twórczość pionierek polskiej sztuki kobiet: Ewy Partum, Natalii Lach-Lachowicz i zmarłej w 1999 roku Marii Pinińskiej-Bereś. Okres ich działalności artystycznej przypada na drugą połowę XX i początek XXI wieku. Wszystkie od lat 70. łączyły podobne poszukiwania, w których dostrzec można wyraźne intuicje feministyczne lub identyfikację z feminizmem. W takiej konfiguracji ich prace zostaną ze sobą zestawione po raz pierwszy.

Bohaterki ekspozycji należą do głównego nurtu współczesnej sztuki polskiej, mają dobrze rozpoznane biografie, ich twórczość pozbawiona jest przymusu rekonstrukcji, czy uzupełniania, nie wydaje się jednak rozpoznawana poza gronem specjalistów. Wszystkie trzy łączy efemeryczny charakter ich wystąpień, które dziś często zachowały się jedynie w fotograficznej czy filmowej dokumentacji.

więcej - źródło: Zachęta

Beata Wąsowska w swoich “Portretach” “Autoportretach”, “Kotach”, “Fotografiach” i “Scenach Ogrodowych” nawiązuje, po swojemu, do wielkich tradycji koloryzmu polskiego. Nie jest to tylko fascynacja i “dalszy ciąg” tamtej epoki, lecz tkwiąca na fundamencie koloru wizja, opisująca siebie i świat; wzajemne współżycie i przenikanie człowieka z tym, co go otacza. Jerzy Duda Gracz

Galeria Obok w Tychach ma przyjemność zaprosić Państwa na retrospektywę twórczości artystycznej Beaty Wąsowskiej. Będzie to pierwsza monograficzna prezentacja artystki. Na wystawie pokazany zostanie autorski wybór kilkudziesięciu prac malarskich i graficznych powstałych w ciągu ostatnich 25 lat. Wystaw trwa do 17 listopada 2010.

Oficjalna strona artystki ma adres www.beatawasowska.pl

“Jak zauważa ArtTactic, poprawa na rynku sztuki następuje, ale bardzo powoli i oczywiście jest to związane z ogólną sytuacją gospodarczą na świecie i możliwością osiągnięcia „drugiego dna” kryzysu.” źródło: ArtBazaar

Alexandre Cabanel (ur. 28 września 1823 w Montpellier, zm. 23 stycznia 1889 w Paryżu), malarz francuski. Był jednym z głównych przedstawicieli akademickiego eklektyzmu.

Studiował w Paryżu, a potem od roku 1845 w Rzymie. W 1864 został profesorem w École des Beaux-Arts w Paryżu i członkiem Institut de France. Malował obrazy o tematyce religijnej i mitologicznej, sceny rodzajowe i historyczne. Szczególną popularność przyniosły mu portrety. Obrazy Cabanela kupowali Napoleon III Bonaparte i rząd francuski, był to jeden z najpopularniejszych artystów II Cesarstwa.

źródło: Wikipedia

Zakres możliwości jakie posiada inwestor oraz kolekcjoner. Wady i zalety:

1. aukcje sztuki - sprawdzone autorstwo, mały wybór, szansa na zakup okazyjny, prestiż.
2. galerie komercyjne - sprawdzone autorstwo, dzieła wyselekcjonowane, pomoc merytoryczna, oferta ograniczona do artystów z którymi galeria współpracuje,  wysoka cena, prestiż.
3. pracownia artysty - sprawdzone autorstwo, duży wybór, prace jednego artysty, atrakcyjna cena, osobista znajomość z artystą, dostęp do tajników warsztatu i prywatności artysty, możliwość zawarcia przyjaźni i zostania mecenasem wybranego artysty, możliwość wpływania na twórczość, sugerowania tematów i rozwiązań, możliwość dokonywania zamówień, kolekcjoner może sam bawić się w twórcę korzystając z pomocy artysty, jeśli kolekcjoner “ma nosa” albo fart i kolekcja lub artysta przebiją się, znajomość z artystą będzie kapitałem. Pozwoli na inne działania, np pisanie wspomnień, wydawanie albumów ze zdjęciami artysty, posiadanie korespondencji z artystą, itp.
4. profesjonalny agent - sprawdzone autorstwo, prace kilku artystów, cena z prowizją,
5. komisy sztuki - sprawdzone autorstwo; bardzo szeroka oferta: artyści, ceny, segmenty; cena z prowizją 100%; konfekcja artystyczna (koszty po stronie artysty takie jak droga rama, transport, promocja itp. sprawiają, że trzonem oferty tych galerii są prace popularne, oswojone przez szeroka publiczność, modne a więc chętnie kupowane, przez co drogie), można wyszperać wartościowe obiekty po atrakcyjnej cenie;
6. internet - loteria jeśli nie znamy twórczości poszukiwanego autora,  można budować kolekcję tematyczną, dobra zabawa, łatwość dostępu do szerokiej ofert, konfekcja artystyczna, oferta w zdecydowanej większości bezwartościowa z artystycznego punktu widzenia (chyba, że jest firmowana przez renomowaną galerię, dom aukcyjny lub marszanda).
7. inne - pośrednicy (handel bezpośredni), bazary, sklepy z pamiątkami - szeroki wybór mało wartościowych artystycznie prac, konfekcja artystyczna, niskie ceny, warto kupować prace do celów dekoracyjnych, ewentualnie jako element zbioru kolekcji tematycznej; można trenować, dobra zabawa przy małym ryzyku, brak prestiżu, można znaleźć prace, które sprawią nam przyjemność.

Posługując się kluczem możemy kupować wszędzie, także na targowiskach czy aukcjach internetowych. Ważna jest przynależność dzieła do zbioru, a nie jego samoistna wartość. Kupując sztukę współczesną najbezpieczniej jest zwrócić się bezpośrednio do artysty. Zalety takiego rozwiązania są oczywiste: artysta gwarantuje, że autorstwo, przez co obniżamy koszt inwestycji o honorarium rzeczoznawcy. Cena obrazu w pracowni artysty jest zwykle niższa, a jeśli nie jest niższa to za te same pieniądze kupujemy lepszy obraz. Jest wspólną cechą wszystkich artystów to, że najlepsze obrazy nie są sprzedawane w galeriach. Rozstanie z dziełem to jak rozstanie z dzieckiem. Chętnie pozbywają się słabszych prac, dobre zatrzymują. Prawdziwy kolekcjoner, znawca potrafi rozpoznać dobry obraz i potrafi tak pokierować transakcją, że artysta sprzedaje mu obraz, z którym nie miał zamiaru się rozstawać. W galerii sztuki może co najwyżej dostać upust.[$]

Zdając się na “klucz” kolekcjoner tworzy nową wartość: zbiór prac “o treści” albo “na temat”. Taki zbiór jako całość, staje się wartością samoistną i przyczynia do wzrostu wartości poszczególnych, wcześniej mało wartościowych dzieł z kolekcji. Klucz jest swego rodzaju przewodnikiem po sztuce, definiuje granice zbioru, i aby w nich się utrzymać inwestor (kolekcjoner) musi stopniowo gromadzić informacje i nabywać kompetencji. Po pewnym czasie zdobyte informacje stają się cenną kompetencją. To chwila, w której możemy zacząć w miarę bezpiecznie inwestować w sztukę. [$]

Dobra inwestycja to obraz współczesny, a ten powinien nas dziwić, zaskakiwać, odrzucać. Może się nie podobać. Każdy, kto ma wyczucie stylu potrafi ocenić, czy dany obraz jest kompatybilny z tym co dzieje się wokół. Czy obraz, który wygląda na klasyczny jest klasyczny, czy jest jedynie imitacją klasyki? Chyba nikt nie zaprzeczy, że inną wartość ma obraz Matejki, a inną obraz namalowany w konwencji Matejki. Inwestor musi umieć to odróżniać.
Niestety to nie jedyna pułapka jak czyha na inwestora. Obraz przystający do tego co wokół nas, do nowoczesnego samochodu i telefonu może tylko sprawiać takie wrażenie, może być imitacją. Artysta świadom potrzeb potencjalnego nabywcy produkuje prace, które są “identyczne z nowoczesnymi”.

Sedno tkwi w zawartości “opakowania”. W odpowiedzi na pytanie czy mamy do czynienia z oryginałem czy substytutem. Ten kto żyje wśród substytutów nie rozpozna oryginału, nie odróżni brylantu od szkiełka. Kto nie posiadł takiej umiejętności powinien zdać się na znawców, albo tworzyć kolekcję według klucza. [$]

Inwestując w sztukę należy pamiętać, że w renomowanych galeriach sztuki i na uznanych aukcjach domów aukcyjnych znajdują się nie te prace, które są najlepsze, ale te, które są i były najchętniej kupowane, a więc są bardziej niż inne prace “przeciętne”. Nie potrzeba psychologa, by zauważyć, że większość z nas zwraca uwagę na podobne obrazy. Preferujemy obrazy oswojone przez publikację, muzea, galerie sztuki czy media. Chętnie sięgamy po to, co znajome, po znane nazwisko, zrozumiały przekaz, realistyczny obraz. Wiedzą o tym artyści i “tworzą” swoiste kontinuum oswojonych dzieł sztuki. Oczywiście te prace są nieco inne niż te dawne, trochę bardziej współczesne, ale nie wyważają żadnych drzwi, są “konwencjonalne” i to stanowi ich komercyjną siłę. Ta przyciągająca naszą uwagę konwencjonalność, jest pułapką. Obrazy zwykle są dobrze namalowane i dobrze oprawione, kosztują dużo, a my chętnie i odważnie płacimy, bo wydaje się nam, że rozpoznajemy jakość. Niestety to zwykle chybiona inwestycja. [bb]